چهره ها

رابرت دنیرو (Robert DeNiro)

متولد ۱۷ آگوست ۱۹۳۴- گرینویچ - نیویورک - آمریکا

فیلم شناسی :

بازیگر:
1-Greetings/1968
2-The Wedding Party/1969
3-The Swap/1969
4-Hi Mom!/1969
5-Bloody Moma/1970
6-The Gang That Couldn't Shoot Straigth/1971
7-Born to Win/1971
8-Addict/1971
9-Mean Streets/1973
10-Bang The drum Slowly/1973
11-The Godfather part II/1974
12-Taxi Driver/1976
13-1900/1976
14-New York New York/1977
15-The last Tycoon/1977
16-The Deer Hunter/1978
17-Line of Fire/1979
18-Raging Bull/1980
19-True Confessions/1981
20-The King of Comedy/1982
21-Once Upon a Time in America/1984
22-Falling in Love/1984
23-Brazil/1985
24-The Mission/1986
25-The Untouchables/1987
26-Untouchables/1987
27-Angel Heart/1987
28-Midnight Run/1988
29-We're No Angels/1989
30-Jacknife/1989
31-Stanley & Iris/1990
32-Goodfellas/1990
33-Awakenings/1990
34-Guilty by Suspicion/1991
35-Cape Fear/1991
36-Backdraft/1991
37-Night and the City/1992
38-Mistress/1992
39-This Boy's Life/1993
40-Mad Dog and Glory/1993
41-A Bronx Tale/1993
42-Mary Shelley's Frankenstein/1994
43-Heat/1995
44-Casino/1995
45-Sleepers/1996
46-Marvin's Room/1996
47-The Fan/1996
48-Jackie Brown/1997
49-Cop Land/1997
50-Wag the Dog/1998
51-Ronin/1998
52-Great expectations/1998
53-Flawless/1999
54-Analyze This/1999
55-Meat the Parents/2000
56-The Adventures of Rockey and Bullwinkle/2000
57-The Score/2001
58-Fifteen Minutes/2001
59-Showtime/2002
60-City by the Sea/2002
61-Analyze That/2002
62-Shark Tale-animation-/2004
63-Meet the Fockers/2004
64-Godsend/2004
65-Hide and Seek/2005

کارگردان:
1-A Bronx Tale/1993

تهیه کننده:
1-Thunderheart/1992
2-Mistress/1992
3-Wag the Dog/1998
4-The Adventures of Rockey and Bullwinkle/2000
5-Prison Song/2002
6-Analyze That/2002
7-About a Boy/2002
8-Stage Beauty/2004
9-Meet the Fockers/2004



برخلاف تصور اولیه اجداد رابرت دنیرو ایرلندی تبار بودند و نه ایتالیایی. پدرش Robert Snr یک مجسمه ساز ؛ شاعر و نقاش اکسپرسیونیست و مادرش Virginia Admiral هم یک نقاش بود. زمانی که رابرت تنها ۲ ساله بود پدر و مادرش از هم جدا شدند و از آن پس وی با مادرش زندگی می کرد. در کودکی بدلیل چهره زردرنگش به Bobby Milk معروف بود.اولین بار در سن ۱۰ سالگی در صحنه تئاتر مدرسه و در نمایش ' جادوگر اوز (Oz) ' حضور داشت و از همان سنین به بازیگری علاقه مند شد. در ۱۳ سالگی وارد دبیرستان هنر و موسیقی نیویورک شد . اما به خاطر طبع سرکشی که داشت مدتی بیشتر در آنجا دوام نیاورد.
در ۱۶ سالگی به آکادمی استلا آدلر (Stella Adler) رفت و تحت نظر لی استراسبرگ (Lee Strasberg) آموزش بازیگری دید. به این ترتیب قدم در راهی گذاشت که قبلا بزرگانی همچون مارلون براندو در دهه ۵۰ پیشگام آن بودند. در این متد بازیگری هنرپیشه کاملا در نقش فرو رفته و حالت های حسی و فیزیکی نقش را در خود بازسازی می کند و جلوی دوربین بروز می دهد.این سبک به Legendary Method  معروف است.پس از این دوران برای مدتی در نمایش های مختلف تئاتری و چند سریال تلویزیونی از جمله ' در جستجوی فردا ' (۱۹۶۸) ظاهر شد. اما اولین اتفاق مهم زندگی هنری او آشنایی با کارگردان جوان برایان دی پالما و بازی در فیلم The Wedding Party بود (۱۹۶۳). گرچه این فیلم به دلایلی تا سال ۱۹۶۹ به نمایش در نیامد اما زمینه حضور رابرت را در سینما فراهم کرد. حضور وی در فیلم های Greetings و Hi Mom در تثبیت موقعیت وی موثر بود. وی تا سال ۱۹۷۲ در چند فیلم دیگر نیز حضور داشت . اما در این سال اتفاق مهمی در زندگیش به وقوع پیوست . رابرت در یک مهمانی با مارتین اسکورسیزی آشنا شد . اسکورسیزی به وی پیشنهاد بازی در فیلم Mean Streets را داد و وی نیز پذیرفت.بسیاری از منتقدان و جامعه شناسان این فیلم را در معرفی پدیده مافیای خیابانی مهم و  واقع بینانه تر دانسته اند. این فیلم آغازی بود بر همکاری طولانی مدت این دو با هم. حضور دنیرو در این فیلم و همچنین فیلم Bang The Drum Slowly (بازسازی فیلمی به همین نام با بازی پل نیومن در سال ۱۹۵۶) باعث شد تا انجمن منتقدان فیلم نیویورک جایزه بهترین بازیگر را به او بدهند.در این زمان بود که دنیرو وارد مرحله جدیدی از بازیگری شد.
در سال ۱۹۷۴ وی در قسمت دوم فیلم پدر خوانده به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا حاضر شد و به واسطه ایفای نقش دون ویتو کورلئونه جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را نصیب خود کرد. (دنیرو و مارلون براندو تنها بازیگرانی هستند که برای ایفای نقش یک شخصیت البته در دو فیلم جایزه اسکار را کسب کرده اند).او بعد از این به اروپا رفت و در فیلم ۱۹۰۰ به کارگردانی برناردو برتولوچی ظاهر شد. این فیلم بیشتر به واسطه نماهای مجلل و پر خرجش مورد توجه منتقدان قرار گرفت.
در ۱۹۷۷ به آمریکا بازگشت و در دومین همکاری مشترک با اسکورسیزی در فیلم Taxi Driver در نقش تراویس بیکل '' مرد تنهای خداوند '' ظاهر شد.در ادامه و پس از بازی در فیلم The Last Tycoon (الیا کازان - ۱۹۷۶) مجددا در موزیکال Newyork Newyork با اسکورسیزی همکاری داشت. اما سال بعد رابرت در نقشی متفاوت در فیلم The Deer Hunter به کارگردانی مایکل چیمینو حاضر شد. دنیرو در این فیلم که از اولین فیلم های با موضوع جنگ ویتنام بود در نقش یکی از ۳ دوست پنسیلوانیایی که به جنگ اعزام می شوند ظاهر شد. این فیلم در رشته های مختلفی از جمله بهترین بازیگر مرد کاندید جایزه اسکار شد. گرچه دنیرو در آن سال این جایزه را بدست نیاورد اما سال بعد به خاطر فیلم Raging Bull (اسکورسیزی-۱۹۸۰) و بازی در نقش مشتزن معروف جیک لاموتا برای دومین بار این مجسمه را به خانه برد. دنیرو برای این فیلم مجبور شد ۶۰ پوند به وزن خود اضافه کند. The King of Comedy همکاری مجدد وی با اسکورسیزی بود که چندان موفق نبود. همچنین در سال ۱۹۸۴ در فیلم گانگستری Once Upon a Time in America با سرجیو لئونه همکاری داشت.دنیرو تا پایان دهه ۸۰ در چند فیلم دیگر نیز ظاهر شد که معروفترین آنها Midnight Run بود. این فیلم که اولین فیلم کمدی موفق وی نیز هست نامزدی جایزه Golden Globe را برای وی به همراه داشت . جایزه ای که چند سال قبل و برای فیلم Raging Bull آن را بدست آورده بود.
دنیرو در سال ۱۹۸۹ شرکت فیلم سازی خود را بانام Tribeca Productions تاسیس کرد. موفقیت وی در دهه ۹۰ نیز ادامه داشت. بازی در فیلم Awakenings (پنی مارشال -۱۹۹۰) یک نامزدی دیگر در اسکار را برای وی به همراه داشت. بازگشت وی به سینمای گانگستری در نقش جیمی در فیلم Goodfellas همکاری دوباره وی با اسکورسیزی را رقم زد. این همکاری در سال ۱۹۹۱ و با تریلر Cape Fear ادامه داشت. این فیلم که پرفروش ترین اثر این تیم دو نفره نیز محسوب می شود آخرین نامزدی اسکار را نیز برای دنیرو در پی داشت. دنیرو در سال ۱۹۹۳ و با فیلم A Bronx Tale کارگردانی را نیز تجربه کرد . گرچه این فیلم با نظر نسبتا مثبت منتقدا ن همراه بود با این حال آخرین تجربه کارگردانی وی تا به امروز محسوب می شود. وی همچنین در این دهه در آخرین همکاری مشترک خود با اسکورسیزی در فیلم Casino ظاهر شد. در سال ۱۹۹۵ در فیلم Heat اثری از مایکل مان در نقش یک سارق بانک با آل پاچینو همبازی بود. از دیگر فیلم های موفق وی در دهه ۹۰ می توان به Wag the Dog (بری لوینسن) و Jackie Brown (کوئینتین تارانتینو) اشاره کرد.
در سال های اخیر دنیرو همچنان فعال و محبوب است. حضور در کمدی هایی همچون Analyze This در کنار بیلی کریستال و یا Showtime با حضور ادی مورفی و... باعث شده تا وی را در قامت یک کمدین ببینیم. اما یکی از جالب ترین و جنجال برانگیزترین فیلم های سالهای اخیر وی درام جنایی The Score بود. در این فیلم رابرت دنیرو همبازی مارلون براندو است. دو پدر خوانده در کنار هم!. البته حواشی این فیلم بیشتر از ارزش واقعی فیلم بود و این اثرچندان نتوانست  نظر مساعد منتقدان و تماشاگران را جلب کند. وی همچنین در سال ۲۰۰۴ همراه با اسکورسیزی در فیلم انیمیشنی Shark Tale همکاری داشت. البته هر دو به عنوان گوینده.در حال حاضر فیلم سینمایی Meet The Fockers از او بر روی پرده سینماهای جهان به نمایش در آمده است.
دنیرو تا به حال ۲ بار ازدواج کرده است. اولین ازدواج وی با Diahnne Abbott (خواننده-بازیگر) بود. آبوت که خود صاحب یک فرزند به نام Drena بود در سال ۱۹۷۶ با دنیرو ازدواج و در سال ۱۹۸۸ از وی جدا شد. این دو در این مدت صاحب یک فرزند نیز شدند(رافائل) . قابل ذکر است درنا نیز وارد این عرصه شد و در چند فیلم از جمله Showtime و Wag the Dog با رابرت همبازی بود. وی در سال ۱۹۹۷ برای مدت کوتاهی با Grace Hightower ازدواج کرد که سریعا به طلاق انجامید. علاوه بر این دنیرو با زنان دیگری نیز ارتباط داشته و برای مدتی با آنها دوست بوده. از آن جمله نوآمی کمپل؛ اشلی جاد و توکی اسمیت که حتی از این آخری دو فرزند نیز دارد. وی اخیرا اقدام به ساخت استودیویی در نیویورک کرده که در حدود ۱۵۰ میلیون دلار هزینه در بر دارد.
به جرات می توان دنیرو را به عنوان چند بازیگر برتر تمام اعصار انتخاب کرد. بازیگری که در طی چند دهه با وجود داشتن فراز و نشیب های نسبی همواره موفق و محبوب بوده و سبک بازیگریش مورد تقلید بسیاری از بازیگران در سراسر دنیا قرار گرفته است.
 

سخن آشنا

به زودی با یک مطلب توپ درباره رابرت دنیرو بر می گردم!

چهره ها

مارتین اسکورسیزی (Martin Scorsese)

کارگردان - نویسنده - بازیگر - تهیه کننده

تولد: ۱۷ نوامبر ۱۹۴۲ - کویینز - نیویورک - آمریکا

گزیده فیلم شناسی:

ـ کارگردان:

1-Who's that knocking at my door/1968

2-Boxcar Bertha/1972

3-Mean Streets/1973

4-Alice doesnt live here anymore/1974

5-Taxi Driver/1976

6-New York New York/1977

7-The last Waltz/1978

8-Raging Bull/1980

9-The King of Comedy/1982

10-After Hours/1985

11-The Color of Money/1986

12-The Last Temptatoin of Christ/1988

13-New York Stories/1989

14-Goodfellas/1990

15-Cape Fear/1991

16-The Age of Innocence/1993

17-Casino/1995

18-Kundun/1997

19-Bringing out the Dead/1999

20-My Voyage to Italy/2001

21-Gangs of New York/2002

22-The Aviator/2004

ـ بازیگر :

1-Cannonball/1976

2-Round Midnigth/1986

3-Dreams/1990

4-Guilty by Suspicion/1991

5-My Voyage to Italy/2001

6-Shark Tale-animation-/2004

7-Feel Like Going Home/2004

مارتین اسکورسیزی از جمله پیشگامان سینمای مدرن آمریکا در دهه های ۷۰ و ۸۰ است.
او فرزند دوم چارلز و کاترین اسکورسیزی است.در کودکی از بیماری تنگی نفس رنج می برد.در همان دوران با دیدن آثار مارتین پاول(Martin Pawell) به سینما علاقه مند شد و با وجود اینکه قصد داشت کشیش شود در نهایت با ثبت نام در مدرسه بازیگری دانشگاه نیویورک وارد عرصه سینما شد. اولین اثر او فیلم کوتاه ۹ دقیقه ای ' دختر خوبی مثل تو یه همچین جایی چیکار میکنه؟ ' بود که در سال ۱۹۶۳ به عنوان یک اثر دانشجویی ساخته شد.مارتین تا سال ۱۹۶۹ که اولین فیلم بلند خود را ساخت دو فیلم کوتاه دیگر نیز خلق کرد  'این فقط تو نیستی مورای' (۱۹۶۴) و 'تراشیدن ریش' (۱۹۶۷). در سال ۱۹۶۹ وپس از اینکه او را از سر صحنه فیلمبرداری فیلم قاتلین ماه عسل ( لئونارد کاسل) اخراج کردند سرانجام اولین فیلم بلند خود را به نام :Who's That Knocking on My Door به تهیه کنندگی راجر کورمن ساخت. فیلم دراماتیک با بازی هاروی کیتل که بعدها در چندین فیلم دیگر این فیلمساز نیز ظاهر شد.همچنین این فیلم آغاز همکاری مشترک طولانی مدت اسکورسیزی با تدوینگر سینما تلما شون میکر بود.
وی پس از این برای مدتی در دانشگاه نیویورک تدریس می کرد. در این دوران کارگردانان مطرحی همچون جاناتان کاپلان و الیور استون از شاگردان او بودند. او تا سال ۱۹۷۳ در ساخت چند فیلم بلند و کوتاه نقش داشت تا اینکه در این سال اولین شاهکار تحسین شده خود را ساخت. درام ' خیابان های پایین شهر ' که آغاز گر موج نوی سینمای دهه ۷۰ آمریکا شد و از بسیاری جهات با فیلم ' از نفس افتاده ' ژان لوک گدار مقایسه شده است.این فیلم به نوعی تبیین کننده مانیفیست فیلمسازی اسکورسیزی نیز هست.استفاده از ضدقهرمان های محبوب, فیلم برداری و تکنیک های تدوین خاص, تقابل با مذهب و زندگی گانگستری و استفاده از موسیقی پاپ از جمله فاکتورهای تکرارشونده در فیلم های او محسوب می شوند.در سال ۱۹۷۴ برای پاسخ به منتقدانی که سینمای او را ضد زن می دانستند به آریزونا رفت و فیلم Alice Doesn't Live Here Anymore را ساخت.
در بازگشت به نیویورک و در تابستان ۱۹۷۴ فیلم Taxi Driver را بر اساس فیلمنامه ای از پائول شرایدر کارگردانی کرد. این فیلم که نمایشگر فساد و خشونت در جامعه مدرن آمریکا بود موفقیت عظیمی را برای او به همراه داشت. کسب جایزه نخل طلای کن از آن جمله بود.
این موفقیت با فیلم بسیار تحسین شده Raging Bull ادامه داشت این فیلم که اتوبیوگرافی مشتزن معروف آمریکایی جک لاموتا است تمجیدشده ترین فیلم او محسوب می شود. رابرت دنیرو برای ایفای نقش لاموتا در این فیلم موفق به کسب جایزه اسکار شد. همچنین این فیلم در نظر خواهی مجله معتبر سایت اند ساوند پس از همشهری کین در رده دوم جای گرفت. موسسه فیلم آمریکا (AFI) نیز این فیلم را به عنوان بهترین فیلم دهه ۸۰ انتخاب کرد.اگر از این دو فیلم بگذریم سایر فیلم های اسکورسیزی در این دهه چندان مورد توجه منتقدان واقع نشد. به عنوان مثال فیلم The King of Comedy که هجویه ای بر شهرت است و یا فیلم نه چندان معروف The Color of Money که بسیاری آن را ضعیفترین فیلم او می دانند. وی در سال ۱۹۸۸ فیلم سینمایی The Last Temptation of Christ را با اقتباس از رمان 'مسیح باز مصلوب' نوشته نیکوس کانزانتزاکیس ساخت. این فیلم با وجود مخالفت های شدید مسیحیان اصولگرا بدلیل نشان دادن شخصیتی با تمایلات جنسی از مسیح تحت شرایط امنیتی ویژه ای به نمایش در آمد. مسیحی که ویلم دافو نقش آن را در این فیلم به نمایش می گذارد انسانی معمولی با نیازهای مادیست که بر سر صلیب وسوسه شده و زندگی با مریم مجدلیه را انتخاب می کند.
Good Fellas تحسین شده ترین فیلم او در دهه ۹۰ محسوب می شود.این فیلم گانگستری بر خلاف قوائد رایج این ژانر از تمام عناصر فیلم های موزیکال و کمدی سیاه برای به تصویر کشیدن یک دسته کوچک گانگستری استفاده میکند.آخرین فیلم او که همینک بر پرده سینماهای جهان اکران میشود فیلم The Aviator با بازی لئوناردو دیکاپریو است.
اسکورسیزی همچنین در سال ۲۰۰۴ در فیلم انیمیشنی The Shark Tale به جای یکی از شخصیت های کارتونی صحبت کرده است.
یکی از نکات جالب توجه فیلم های اسکورسیزی حضور او در اکثر آنها حتی برای چند لحظه کوتاه است. به عنوان مثال می توانید او را در فیلم راننده تاکسی در نمای پشت سر بتسی در اولین صحنه مواجه شدن با او ببینید. و یا در فیلم دار و دسته های نیویورکی او در صحنه بسیار کوتاهی در پشت میز غذاخوری یکی از خانه های اشرافی که کامرون دایاز به آن دستبرد می زند حضور دارد.
با وجود آنکه اسکورسیزی تا به حال ۶ بار نامزد کسب جایزه اسکار شده اما موفق به کسب آن نشده است. کسب ۳ جایزه BAFTA , یک جایزه از جشنواره کن و یک جایزه Golden Glob از جمله افتخارات متعدد اوست.